Hai daar!

Ik heb eindelijk weer eens tijd en zin om een update te geven over m'n leventje hier in Providence! Van 23 t/m 25 maart ben ik naar New York geweest met nog 15 andere studenten. De trip hadden we zelf georganiseerd en ook had een van de jongens een goedkoop hotel gevonden, dat in Brooklyn lag. (Achteraf gezien was het niet de meest ideale ligging voor een hotel, zo ver weg van de bewoonde wereld, maar ja).

De dag begon rond vijf uur 's ochtends voor ons. Klaarmaken en naar de bus lopen om zes uur. Om half zeven vertrok de bus: we gingen nu echt naar New York! Na een reis van drie uur zag ik de eerste tekenen van de skyline al. Na nog een half uur in New York zelf rond gereden te hebben, werden we afgezet bij Madison Square Garden. Toen we eenmaal buiten de bus stonden, had niemand een plan of idee waar we heen zouden gaan. Dus besloten we maar het dichtstbijzijnde gebouw in te duiken. Dat bleek het gebouw te zijn waar allerlei evenementen werden georganiseerd, zoals de ijshockeywedstrijden van het New Yorkse team. (Geen idee hoe ze heten) Even gecheckt wat een kaartje kost voor zo'n wedstrijd, maar liefst 100 dollar, dus dat feest ging niet door.

Wat me opviel was dat dit de broedplaats was van P.T.Barnum, de man die advertising voor het eerst inzette en dat deed met z'n aankondigingen voor circusshows. The greatest show on earth! Over deze man hadden we afgelopen week het een en ander geleerd in de klas, dus dat was nogal toevallig.

Na het bezoekje aan Madison Square Garden wisten we met de groep van vijftien man nog steeds niet wat te doen. Iemand had z'n laptop bij zich en zag dat we pas om vier uur in het hotel konden inchecken, maar iedereen stond met z'n bagage en wou dat erg graag tijdelijk kwijt. Shaquil, een jongen die we hebben leren kennen op school, komt uit New York en was meegekomen om z'n ouders dit weekend te bezoeken en om ons een beetje rond New York te begeleiden. Hij kon ons dus ook goed de weg naar het hotel vertellen. Ondanks dat we niet konden inchecken, konden we wel onze bagage daar afleveren en verder gaan met onze ontdekkingsreis door New York.

Het kostte meer dan een uur om van de afstapplaats naar het hotel te gaan, omdat het hotel in Brooklyn lag en niet echt dicht bij het metrostation was. Nadat onze bagage gedropt was, hebben we maar besloten om de groep van vijftien man op te splitsen in drie groepen, zodat het gemakkelijker voor iedereen was om New York te bezoeken.

Ik ben met Amandine, Marina en Melinda meegegaan. Dat zijn twee Franse meiden en een Hongaarse. Aangezien iedereen met de metro moest, kwamen we de hele groep toch weer tegen bij het dichtstbijzijnde metrostation. Met twee groepen zijn we afgereisd naar de gratis pendelboot, dat zich in het financiële district bevind. Daar zijn we vervolgens na even gewacht te hebben, met de boot meegegaan. Onderweg veel foto's gemaakt van de skyline van New York en natuurlijk van het Vrijheidsbeeld. Ik heb het even opgezocht en je wordt vervoerd van Staten Island naar Lower Manhattan. Je vaart dan langs het Vrijheidsbeeld, maar legt er niet aan. Toen de boot werd aangelegd, gingen we direct terug, omdat het eilandje waar we aanmeerden, schijnbaar niets bijzonders was om te bezichtigen. Na een half uurtje wachten konden we weer terug en ook op de terugreis hebben we weer veel foto's gemaakt.

Na het boottripje zijn we met z'n vieren verder gegaan en hebben we kort Battery Park bezocht en de andere opstapplaats van de betaalde boot naar het Vrijheidsbeeld. Daarna zowat het hele financiële district doorkruist en ‘The Bull' bezocht. Dit is een bronzen standbeeld van een stier, deze staat symbool voor het district. We hebben meteen Wall Street aangedaan, met het bekende Trump gebouw afkomstig van Donald Trump. (You're fired!) Tegenover zit de winkel van Tiffany's, ook even een fotootje van gemaakt. En natuurlijk de stockbeurs zelf. We zijn nergens naar binnen gegaan hier, maar hebben wel ontzettend veel foto's van mooie en lelijke gebouwen nu.

Na Wall Street zijn we langs het voormalige World Trade Center gelopen en langs het Tribute WTC Visitor Center. We konden niet zomaar de monumenten bekijken, want die moest je online reserveren en uitprinten. Dat hebben we geprobeerd te doen in de dichtstbijzijnde Burger King, maar dat mocht niet baten. Dus maar gereserveerd voor een dag later en gehoopt dat we in het hotel konden printen. Omdat alles afgesloten is rond het WTC, kan je niet zoveel zien aan de buitenkant. Je wordt echter wel constant aan het drama van 9/11 herinnerd.

Na een korte pauze in de Burger King zijn we verder gelopen naar Pier 17, dit is een mooi uitkijkpunt waar grote houten schepen aanleggen. Mooi contrast met op de achtergrond de immense glazen kantoren. Vlakbij de pier ligt de Brooklyn Bridge, die hebben we ook maar meteen bezocht nou we er toch waren. Dat was nog een lange tocht naar boven zeg! Je hebt daar een aparte rijstrook voor auto's en hoger gelegen is het voetpad en fietspad. Het is een kunst om op het voetpad te blijven lopen, aangezien er zoveel mensen rondlopen daar om de brug te bewonderen. Als je je toch op het fietspad waagt, heb je kans om aangereden te worden door een fietser die de brug afsjeest. Op het puntje van de brug heb je een aardig uitzicht op de skyline en op de zee. Heb daar een paar kunstige foto's van weten te maken. Helaas heb je geen enkel uitzicht als je de brug oploopt, omdat er overal constructiewerkzaamheden plaatsvinden en alles is afgesloten met houten wanden.

Op het puntje van de brug zijn we teruggekeerd en naar Chinatown gelopen. (Ik kan me eerlijk gezegd niet meer herinneren welke stukken we wel en niet met de metro hebben gedaan, weet alleen nog dat we ontzettend veel gelopen hebben!) We zijn door Chinatown heen gesjeesd, omdat iedereen zo'n honger had. Chinatown in New York is groot, maar niet anders dan Chinatown in Boston. Het lijkt in ieder geval niet op Chinatown Den Haag, want dat stelt echt niets voor.

Omdat we graag iets Italiaans wilden proberen, zijn we doorgelopen naar Little Italy. Daar hebben we een lokaal restaurantje gevonden en hebben we heerlijke pasta gegeten. Na het diner wilden we graag meeten met de andere twee groepen die wel ergens in China Town hadden gegeten. Het plan was om naar een barretje te gaan, maar dat ging niet door omdat er niet duidelijk werd uitgelegd waar en in welk restaurant de anderen zaten. Dus zijn we maar met de dichtstbijzijnde metro naar het hotel teruggegaan. We waren wonder boven wonder de eersten die incheckten, maar dat maakte ons niets uit. Lekker uitgerust op de hotelkamer en met de andere groepen die later aankwamen, besproken wat zij allemaal hadden bezocht.

De volgende dag om half 8 opgestaan om de kaarten van Ground Zero uit te printen in het hotel. Wat een gedoe is dat zeg! De kaarten waren eigenlijk gratis, maar omdat we overal voor internet en het printen moesten betalen, zijn we daar een aantal dollars aan kwijtgeraakt. Naja, je moet er wat voor over hebben, denk ik maar zo. Dus, wij op naar Ground Zero met de metro. Komen we daar, rijd de metro niet! Hebben we twintig minuten staan wachten en toch maar besloten een andere lijn te nemen, omdat we konden wachten tot we een ons wogen. Omdat Ground Zero om 10 uur open ging, wilden we daar graag ook om 10 uur staan. Je mocht maximaal een half uur later aankomen, anders werd je niet meer binnen gelaten. Na veel geren en gehaast kwamen we aan om 10.25 uur, dus gelukkig hadden we het net gehaald! Alles is erg goed beveiligd daar, dus moesten we door een screening heen als op het vliegveld. Door de metaaldetectors en alles erbij. Eenmaal op het binnenterrein aangekomen zagen we twee mooie, grote watervalmonumenten op de plekken waar de Twintowers hebben gestaan. Je wordt er toch wel stil van als je dat zo ziet. Gelukkig heb ik mooie plaatjes weten te schieten, dus die herinnering is vastgelegd. Na even daar rondgekeken te hebben zijn we nog even in het memorialwinkeltje geweest. Daar zijn attributen tentoongesteld van spullen die gevonden zijn na de ramp, met verhalen erbij van nabestaanden. Ik werd er nog stiller van.

Na het winkeltje zijn we doorgegaan naar Rockefeller Center, waar je met de lift naar de bovenste verdieping wordt ‘gelanceerd' en waar je een prachtig panorama-uitzicht hebt van New York. Je had zelfs drie verschillende verdiepingen, waar je op iedere verdieping weer een ander stuk van New York kon ontdekken. Ook hier weer veel foto's gemaakt en van het uitzicht genoten. Melinda ging dit keer niet met ons mee, omdat ze er al geweest was met d'r ouders, drie jaar geleden. Ze voegde zich naderhand weer bij de groep. Rockefeller Center ligt dichtij Fifth Avenue, dus bezochten we dat ook maar meteen. Het is een erg lange straat waar van alles te beleven is. Onderweg kom je nog langs het beroemde ‘The Iron Building'. Dit gebouw is begin 20^ste eeuw gebouwd en ja, heeft inderdaad de vorm van een strijkijzer. Het is driehoekig, dus de hoekkamers/appartementen zullen wel erg klein zijn. Na nog even verder gelopen te hebben, kwamen we aan op Times Square. Heel vreemd, dat je van een relatief rustige straat in zoiets chaotisch beland. De neonletters en bewegende reclameborden schreeuwen om aandacht en overal mensen, waar je maar kijkt. Natuurlijk ook hier weer uitgebreid foto's gemaakt en alles op ons in laten werken. De winkels op Times Square zijn ook erg apart. Zo zijn we in Toy's ‘R Us geweest, natuurlijk een speelgoedwinkel voor kinderen, maar dit móet je gewoon gezien hebben. Ze hebben onder andere een bewegende dinosaurus bij de jongensafdeling, een groot nagemaakt barbiehuis bij de meisjesafdeling en een deel van de fabriek van Sjakie en de chocoladefabriek nagemaakt.

Na dit geweldige bezoek zijn we doorgegaan naar de M&M's winkel waar M&M's in alle kleuren te verkrijgen zijn, met alle denkbare verpakkingen eromheen. Ik heb niks gekocht, mij te duur voor een paar M&M's die toch hetzelfde smaken als het zakje wat je op de hoek bij Seven Eleven koopt. Ik vond de M&M's niet het interessantst in de winkel. Leuker waren de Amish mensen die vanuit de winkel hun ogen uit stonden te kijken naar Times Square. Ik had ze op tv gezien, maar nog nooit ‘in het echt'. Wat een contrast is dat zeg, mensen met traditionele kleding aan; waarschijnlijk kwamen ze van een heel rustig plattelandsdorpje in Amerika waar geen elektriciteit is en dan beland je in de gekke drukte van Times Square. Zo hebben we nog een aantal bekeken daar en hebben we onze ogen goed de kost gegeven. 's Avonds was het plan om met alle internationals samen te komen op Times Square om met z'n allen ergens te gaan eten op Times Square zelf. Toen we eenmaal samen waren gekomen, kwamen we er al snel achter dat dat niet ging werken, een groep van vijftien man tegelijkertijd laten eten. Dus zijn we weer opgesplitst en ben ik met de drie andere meiden in een Italiaans pizza restaurantje wezen eten.

Na de maaltijd hebben we weer Times Square bewonderd, dit keer was het donker en komen de lichtreclames goed tot hun recht. Dat is trouwens een groot verschil met overdag! Omdat de winkels hier 24 uur per dag open zijn (of in ieder geval tot heel laat), hebben we onze lol opgedaan in een Forever 21-winkel. Dit is een goedkope kledingwinkel voor meiden van onze leeftijd. De winkel had maar liefst vier verdiepingen en je kon er gemakkelijk in verdwalen!

Na een lange dag vol nieuwe indrukken en pijnlijke voeten had iedereen er na deze winkel eindelijk genoeg van en konden we terug met de metro, om vervolgens vanaf het metrostation nog twintig minuten te lopen, naar het hotel. Aangekomen in het hotel had ik er schoon genoeg van en viel vrijwel meteen in slaap, terwijl de rest nog vrolijk zat te beppen om me heen. Het kon me niets meer schelen, ik was moe.

De laatste en derde dag stond ik op met erg pijnlijke voeten en had ik besloten om met de Nederlanders mee te gaan, omdat ik het groepje waar ik al twee dagen mee was, een beetje zat begon te worden. Ik kwam er na het ontbijt echter achter dat ze als eerste naar Ground Zero wilden gaan en daar was ik juist al geweest! Dus het zou voor mij niet opschieten om met hun mee te gaan. We hadden afgesproken dat we elkaar die middag in Soho zouden treffen en dan kon ik met hun mee.

Dus toch maar 's ochtends met m'n ‘oude' groepje mee op pad gegaan. De derde dag begon met een metroreis naar Central Park, dat moesten we echt even zien voordat we New York zouden verlaten. Helaas was het die dag niet de mooiste dag van de week, met motregen de hele dag door. Central Park was aardig om te zien, veel mensen die aan het hardlopen waren. Ik wist geeneens dat je een speciale asfaltweg hebt rond Central Park waar je kunt hardlopen en fietsen. Dit is een stuk makkelijker dan alle wandelaars op de smallere paden door het park te ontwijken. Nou, met z'n vieren hebben we de helft van Central Park doorkruist en hebben we rondgewandeld en van alles ontdekt. Toen we op de helft waren, zijn we weer teruggegaan en hebben we een echte Amerikaanse hotdog bij een van de vele standjes gekocht. Niets bijzonders en het was zeker geen vuller voor de lunch!

Na Central Park zijn we naar de dichtstbijzijnde metro gelopen en reisden we af naar Soho. Het winkeldistrict van New York. Daar hebben we bij een heel grappig winkeltje met allemaal biologische producten, onze lunch gegeten. (Een muffin en een cakeje, de broodjes gezond waren 10 dollar!) Helaas moesten we dat staande doen, want er waren geen stoelen te bekennen daar. M'n voeten wilden eigenlijk wel wat rust hebben. Omdat we in Soho waren, kon ik eindelijk Linsey bellen en afspreken waar we zouden meeten. Helaas was m'n beltegoed van m'n prepaid telefoon bijna op, dus kon ik maar kort met haar spreken. Het kwam er op neer dat het niet lukte om de groep Nederlanders te vinden in Soho, dus ben ik na veel mokken toch maar met de Fransen weer meegegaan. We zijn even ergens in een winkeltje wezen kijken en heb ik nieuw beltegoed gekocht in een ander winkeltje. De aardige meneer van de winkel heeft het geprobeerd op m'n telefoon op te laden, maar na een kwartier lukte dit helaas nog niet. Ik heb daarom m'n geld teruggekregen en trof buiten de winkel een hoogst geïrriteerde Française aan. Ik kreeg weer een lading commentaar over me heen dat ik er te lang over deed en dat het enorm zonde van de tijd was.

Nou, mijn excuses aangeboden en weer verder gegaan. We zijn langs de universiteit van New York gelopen en door Greenwich Village. Daar hadden de auto's allemaal stuursloten, dus dan weet je wel in wat voor wijk je bent. Deze wijk had een Arc de Tiomphe, met uitzicht op Fifth Avenue. In de buurt zelf was niet veel bijzonders te zien, afgezien van heel veel oude huizen. Dus maar weer Fifth Avenue aangedaan, omdat we tijd over hadden en weer terug naar Times Square. Dit was niet mijn keuze, om drie keer in drie dagen tijd naar Times Square te gaan, maar goed. Op Times Square nog een aantal winkels bezocht. En heel Fifth Avenue afgelopen. Ik sjokte maar wat achter de anderen aan, ik kon echt niet meer. Het was achteraf beter geweest als ik in m'n eentje een stukje van New York had bewonderd, maar wilde de weg niet kwijt raken, dus ben daarom maar bij de groep gebleven. Na een tijdje zijn we met de metro terug gegaan naar het hotel, om onze bagage op te halen. Daar troffen we de hele groep aan. Gelukkig hoefden we dit keer niet te lopen naar de dichtstbijzijnde metrostop, maar kon een busje ons ernaar toe brengen. Shaquil, de New Yorkse jongen die ons de eerste dag had geholpen, begeleidde ons terug naar de bussen. Dat was nog een flink stuk lopen vanaf de metro trouwens.

Eindelijk, daar was de bus in zicht! In de bus lekker geslapen en na 3,5 uur waren we weer terug in Providence. Nu nog tien minuten gelopen en in bed gekropen. Wat een dagen waren dit geweest zeg! Met zowel leuke dingen als tegengeslagen, maar ik heb me erdoorheen geworsteld.

De volgende avonturen die ik heb beleefd zullen jullie trouwens in een andere blog te lezen krijgen, omdat het anders echt een boekwerk wordt!

Dank voor jullie aandacht :D

Liefs,

Marieke