Van New York tot Niagara Falls

Mijn Amerika-avontuur zit er al weer bijna op! Nog 2,5 week te gaan. En wat heb ik veel beleefd in die tussentijd!

Hier in het kort een update van alles.

Op 11 april heb ik een concert van The Fray meegemaakt in Providence. Hartstikke leuk om weer eens een band live te zien spelen! En heb een goede avond gehad daar.

Van 20 t/m 22 april ben ik naar Philadelphia en Washington DC geweest (met dezelfde groep mensen als in New York. Dit was een roadtrip van een aantal dagen en wat was de reis lang! Maar het was het dubbel en dwars waard. 1 dagje Philadelphia en 1,5 dag Washington DC. In Washington natuurlijk de hoogtepunten bekeken zoals het Witte Huis en alle oorlogsmonumenten. En dat zijn er veel! Bij allebei de steden rondgewandeld en vooral de eerste twee dagen van het prachtige weer genoten. Weer veel foto’s gemaakt als herinnering.

Op 6 mei, een zondag, waren Mark en z’n vader een dagje in Providence en hebben we elkaar na een lange tijd weer gezien. Helaas was het maar een dagje, maar heb wel volop genoten. Twee weken later, in m’n meivakantie, is Mark weer teruggekomen en konden we een hele week met elkaar optrekken.

In de week van 18 mei was het dan tijd voor de meeste Amerikaanse studenten om naar huis te gaan en zomervakantie te vieren. Een raar gevoel kreeg ik daarbij, het leek alsof het al afgelopen was, terwijl ik nog 2,5 maand te gaan had. Ook een boel internationale vrienden gingen in die week of de week erna naar huis, wat erg jammer was. Maarja, niks aan te doen, we moeten verder.

In de weken ervoor heb ik ontzettend m’n best gedaan om een appartementje/kamer te vinden, omdat ik wist dat ik per 18 mei uit m’n dormkamer moest. Ik heb na veel bloed, zweet en tranen eindelijk iets gevonden, in dezelfde wijk als waar m’n dorm staat, namelijk Federal Hill. De rest van de Nederlanders had al iets gevonden, ze wonen met z’n allen in een huis verdeeld over twee verdiepingen. Ik woon drie huizen van ze vandaan, dus dat is wel grappig. M’n huisgenoten zijn twee Indiaase studenten van Johnson & Wales. Ze zijn hartstikke aardig en ik doe veel leuke dingen met ze. Ik ben erg blij met m’n kamer, eindelijk iets voor mezelf na 2,5 maand met iemand anders op een kamer te hebben geslapen. Zo raar dat ik hier over 18 dagen ook alweer uit moet, terug naar Nederland.

Met de verhuizing heeft de vriend van m’n kamergenootje uit Renaissance Hall me geholpen. Dat ging erg snel omdat ik maar twee koffers en drie tassen had. Diezelfde dag kwamen Mark en z’n vader weer langs en zo konden ze meteen m’n nieuwe kamer bewonderen. We zijn naar Boston gegaan met de auto en hebben z’n pa afgezet bij het vliegveld van Boston, omdat het tijd was voor hem om weer naar Nederland terug te keren. Mark en ik zijn daarna nog 1,5 dag in Boston gebleven en zijn rondgeleid door de tante van de vriendin van m’n broer (ja ja), die even buiten Boston woont. De dagen erna hebben we een auto gehuurd en zijn naar de Canadese grens vertrokken om eerst naar een outletwinkel te gaan en inkopen te doen. Na de inkopen naar Canada gegaan om de Niagara Falls te bewonderen. Daar zijn we twee nachten gebleven en hebben niet alleen de Niagara Falls bekeken, we zijn er zelfs in geweest door een boottocht te doen genaamd ‘Maid of the mist’. Rondom de Niagara Falls is genoeg vermaak voor een aantal dagen en daarom dus ook vanalles bezocht en gedaan.

Na die paar dagen weer met de auto teruggereden, in een stuk door naar Providence. De heenreis hadden we namelijk in twee stukken gedaan. Nog twee dagen in Providence gebleven en daarna Mark op de bus gezet richting Boston Logan Airport en hem uitgezwaaid.

Een paar dagen later ben ik naar Connecticut vertrokken, om Maricarmen, m’n kamergenootje uit Renaissance Hall, te bezoeken. Daar ben ik drie nachten gebleven. Een Franse vriend van school kwam ook twee dagen daar op bezoek, nadat hij een rondreis langs de oostkust had gemaakt. Z’n laatste dagen voordat ie weer naar Frankrijk terug ging, heeft hij met ons doorgebracht en dat was hartstikke gezellig. Ik heb allerlei leuke dingen gedaan in Connecticut en denk dat ik er nog wel naar terug ga, ergens in deze laatste weken.

Na Connecticut zat m’n vakantie er alweer bijna op, dus was het weer tijd om naar school te gaan. Ik heb vier weken lang één vak gevolgd, genaamd ‘Organizational Behavior’. Dat was iedere dag om 8 uur op school staan, behalve de vrijdag. Dat viel een beetje tegen voor me, ik ben absoluut geen ochtendmens en was vaak erg moe. Maarja, je moet er wat voor over hebben he.

7 juni had ik m’n housewarming gegeven. Ik had iedereen in de vakantie niet echt gezien, dus het was hartstikke leuk om iedereen weer te zien. Ik geloof dat ik de enige was die een housewarming gaf, ondanks dat alle internationals die ik ken verhuisd zijn van on-campus naar een appartementje off-campus.

Die zaterdag, 9 juni, zijn we met de Nederlanders voor een dag naar New York gegaan, omdat Nederland speelde tegen Denemarken in een café vlak bij Times Square. ’s Ochtends vroeg met de bus weg gegaan en na aankomst naar het café gerend, omdat de wedstrijd al meteen begon. Helaas verloor Nederland, zoals jullie waarschijnlijk allemaal al weten, maar de sfeer tijdens de wedstrijd was in ieder geval goed! Thijs Römer was ook nog aanwezig, zonder Katja, maar hebben we toch nog een celebrity gespot! Na de wedstrijd in Central Park gefrisbeed en nog even geshopt en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Dat is weer eens wat anders, zomaar een dagje New York!

Boston aangedaan op 24 juni, met Ivanna, een vriendin uit Honduras die ook naar Johnson & Wales gaat. Dat was ook zomaar een dagje, heerlijk genoten van het weer en zomaar een beetje rondgeslenterd in Boston en dingen bekeken.

1 en 3 juli naar Newport geweest, wat een heerlijke plek is dat zeg! In Newport wonen de rijkste mensen uit Rhode Island, de huizen zijn groot, niet normaal. Ivanna en ik hebben twee mansions bezocht, en een kijkje gehad in het leven van families aan het begin van de twintigste eeuw. Newport staat ook bekend om zijn zeilwedstrijden, die toevallig werden gehouden op het moment dat wij er waren. We konden helaas niet alles bekijken, dus hebben wel het binnenstadje aangedaan, de mansions en hebben een stuk van de cliffwalk gelopen. Dat is een pad langs de kliffen waar je prachtig uitzicht hebt op de oceaan aan de linkerkant en aan de rechterkant op de mansions/villa’s/kastelen.

2 juli zijn m’n nieuwe lessen echter begonnen, en omdat ik nu twee vakken volg, is het wat drukker dan in de maand juni. Ik volg nu Media Relations en Event Management in de morgen van acht uur tot en met kwart over een. Althans, dat is de bedoeling, beide docenten laten ons iedere les eerder gaan. Dus tussen de lessen door ben ik iedere dag buiten bij de Starbucks te vinden, van de ochtendzon genietend. Ik heb nu best veel huiswerk en probeer alles goed bij te houden. Helaas heb ik inclusief dit weekend, nog maar drie weekenden te gaan, waarvan ik gedurende de weekenden ook veel huiswerk moet maken. Ik probeer toch nog van m’n laatste weken te genieten en plan alles zo in, dat ik naast huiswerk ook nog leuke dingen kan doen.

In de afgelopen weken ben ik een aantal keer naar het strand geweest met m’n huisgenoten en een paar vrienden. Ik ga naar Misquamicut Beach, dat ligt in het zuiden van Rhode Island. Omdat het in de maanden juni en juli zulk goed weer is geweest (iedere dag rond de dertig graden), kon ik de kans niet laten liggen om naar het strand te gaan. En ja, ik zal een tintje bruiner zijn als ik terug kom in Nederland, wat ik helemaal niet erg vind!

Afgelopen weekend ben ik naar Block Island vertrokken, heb daar de zondag en de maandag doorgebracht met een van m’n huisgenoten en nog twee andere vrienden. Ja, ik heb gewoon een dag school geskipt, wat erg! Heb daar ook weer heerlijk van het weer genoten, de eerste dag fietsen gehuurd en het eiland verkend. Omdat ik iemand ken die op Block Island woont gedurende de zomer, hadden we hem gebeld en kon hij ons mooi rondbegeleiden op de fiets. Hij bracht ons naar de mooiste plek van Block Island, genaamd ‘100 steps’. Dat is een trap van meer dan 100 treden die je moet nemen om bij het prachtige strandje te komen. Het laatste stuk moet je over rotsen klimmen om beneden aan te komen. En het was het meer dan waard, wat een prachtig uitzicht. We hebben de eerste dag het eiland verkend, zijn ’s avonds uit eten gegaan en hebben een pub aangedaan in de nacht. De volgende dag moest een van onze vrienden ons verlaten, om te gaan werken, dus toen waren we nog met z’n drieeën over. De tweede dag een ander deel van het eiland bezocht, lopend. Aan het einde van de middag naar het strand gegaan en om 17.15 uur de ferry terug genomen naar het vasteland.

Dit weekend iedere dag een feestje, dus dat is ook niet te slecht. Geen reisjes dit weekend, omdat ik ook nogal wat huiswerk moet maken. Ik hoop volgende week naar New York of Boston te kunnen gaan als een van m’n laatste trips in de US of A.

Als ik het niet vergeet houd ik jullie op de hoogte van wat er gebeurt in de laatste twee wekenJ

Liefs,

Marieke

New York, New York!

Hai daar!

Ik heb eindelijk weer eens tijd en zin om een update te geven over m'n leventje hier in Providence! Van 23 t/m 25 maart ben ik naar New York geweest met nog 15 andere studenten. De trip hadden we zelf georganiseerd en ook had een van de jongens een goedkoop hotel gevonden, dat in Brooklyn lag. (Achteraf gezien was het niet de meest ideale ligging voor een hotel, zo ver weg van de bewoonde wereld, maar ja).

De dag begon rond vijf uur 's ochtends voor ons. Klaarmaken en naar de bus lopen om zes uur. Om half zeven vertrok de bus: we gingen nu echt naar New York! Na een reis van drie uur zag ik de eerste tekenen van de skyline al. Na nog een half uur in New York zelf rond gereden te hebben, werden we afgezet bij Madison Square Garden. Toen we eenmaal buiten de bus stonden, had niemand een plan of idee waar we heen zouden gaan. Dus besloten we maar het dichtstbijzijnde gebouw in te duiken. Dat bleek het gebouw te zijn waar allerlei evenementen werden georganiseerd, zoals de ijshockeywedstrijden van het New Yorkse team. (Geen idee hoe ze heten) Even gecheckt wat een kaartje kost voor zo'n wedstrijd, maar liefst 100 dollar, dus dat feest ging niet door.

Wat me opviel was dat dit de broedplaats was van P.T.Barnum, de man die advertising voor het eerst inzette en dat deed met z'n aankondigingen voor circusshows. The greatest show on earth! Over deze man hadden we afgelopen week het een en ander geleerd in de klas, dus dat was nogal toevallig.

Na het bezoekje aan Madison Square Garden wisten we met de groep van vijftien man nog steeds niet wat te doen. Iemand had z'n laptop bij zich en zag dat we pas om vier uur in het hotel konden inchecken, maar iedereen stond met z'n bagage en wou dat erg graag tijdelijk kwijt. Shaquil, een jongen die we hebben leren kennen op school, komt uit New York en was meegekomen om z'n ouders dit weekend te bezoeken en om ons een beetje rond New York te begeleiden. Hij kon ons dus ook goed de weg naar het hotel vertellen. Ondanks dat we niet konden inchecken, konden we wel onze bagage daar afleveren en verder gaan met onze ontdekkingsreis door New York.

Het kostte meer dan een uur om van de afstapplaats naar het hotel te gaan, omdat het hotel in Brooklyn lag en niet echt dicht bij het metrostation was. Nadat onze bagage gedropt was, hebben we maar besloten om de groep van vijftien man op te splitsen in drie groepen, zodat het gemakkelijker voor iedereen was om New York te bezoeken.

Ik ben met Amandine, Marina en Melinda meegegaan. Dat zijn twee Franse meiden en een Hongaarse. Aangezien iedereen met de metro moest, kwamen we de hele groep toch weer tegen bij het dichtstbijzijnde metrostation. Met twee groepen zijn we afgereisd naar de gratis pendelboot, dat zich in het financiële district bevind. Daar zijn we vervolgens na even gewacht te hebben, met de boot meegegaan. Onderweg veel foto's gemaakt van de skyline van New York en natuurlijk van het Vrijheidsbeeld. Ik heb het even opgezocht en je wordt vervoerd van Staten Island naar Lower Manhattan. Je vaart dan langs het Vrijheidsbeeld, maar legt er niet aan. Toen de boot werd aangelegd, gingen we direct terug, omdat het eilandje waar we aanmeerden, schijnbaar niets bijzonders was om te bezichtigen. Na een half uurtje wachten konden we weer terug en ook op de terugreis hebben we weer veel foto's gemaakt.

Na het boottripje zijn we met z'n vieren verder gegaan en hebben we kort Battery Park bezocht en de andere opstapplaats van de betaalde boot naar het Vrijheidsbeeld. Daarna zowat het hele financiële district doorkruist en ‘The Bull' bezocht. Dit is een bronzen standbeeld van een stier, deze staat symbool voor het district. We hebben meteen Wall Street aangedaan, met het bekende Trump gebouw afkomstig van Donald Trump. (You're fired!) Tegenover zit de winkel van Tiffany's, ook even een fotootje van gemaakt. En natuurlijk de stockbeurs zelf. We zijn nergens naar binnen gegaan hier, maar hebben wel ontzettend veel foto's van mooie en lelijke gebouwen nu.

Na Wall Street zijn we langs het voormalige World Trade Center gelopen en langs het Tribute WTC Visitor Center. We konden niet zomaar de monumenten bekijken, want die moest je online reserveren en uitprinten. Dat hebben we geprobeerd te doen in de dichtstbijzijnde Burger King, maar dat mocht niet baten. Dus maar gereserveerd voor een dag later en gehoopt dat we in het hotel konden printen. Omdat alles afgesloten is rond het WTC, kan je niet zoveel zien aan de buitenkant. Je wordt echter wel constant aan het drama van 9/11 herinnerd.

Na een korte pauze in de Burger King zijn we verder gelopen naar Pier 17, dit is een mooi uitkijkpunt waar grote houten schepen aanleggen. Mooi contrast met op de achtergrond de immense glazen kantoren. Vlakbij de pier ligt de Brooklyn Bridge, die hebben we ook maar meteen bezocht nou we er toch waren. Dat was nog een lange tocht naar boven zeg! Je hebt daar een aparte rijstrook voor auto's en hoger gelegen is het voetpad en fietspad. Het is een kunst om op het voetpad te blijven lopen, aangezien er zoveel mensen rondlopen daar om de brug te bewonderen. Als je je toch op het fietspad waagt, heb je kans om aangereden te worden door een fietser die de brug afsjeest. Op het puntje van de brug heb je een aardig uitzicht op de skyline en op de zee. Heb daar een paar kunstige foto's van weten te maken. Helaas heb je geen enkel uitzicht als je de brug oploopt, omdat er overal constructiewerkzaamheden plaatsvinden en alles is afgesloten met houten wanden.

Op het puntje van de brug zijn we teruggekeerd en naar Chinatown gelopen. (Ik kan me eerlijk gezegd niet meer herinneren welke stukken we wel en niet met de metro hebben gedaan, weet alleen nog dat we ontzettend veel gelopen hebben!) We zijn door Chinatown heen gesjeesd, omdat iedereen zo'n honger had. Chinatown in New York is groot, maar niet anders dan Chinatown in Boston. Het lijkt in ieder geval niet op Chinatown Den Haag, want dat stelt echt niets voor.

Omdat we graag iets Italiaans wilden proberen, zijn we doorgelopen naar Little Italy. Daar hebben we een lokaal restaurantje gevonden en hebben we heerlijke pasta gegeten. Na het diner wilden we graag meeten met de andere twee groepen die wel ergens in China Town hadden gegeten. Het plan was om naar een barretje te gaan, maar dat ging niet door omdat er niet duidelijk werd uitgelegd waar en in welk restaurant de anderen zaten. Dus zijn we maar met de dichtstbijzijnde metro naar het hotel teruggegaan. We waren wonder boven wonder de eersten die incheckten, maar dat maakte ons niets uit. Lekker uitgerust op de hotelkamer en met de andere groepen die later aankwamen, besproken wat zij allemaal hadden bezocht.

De volgende dag om half 8 opgestaan om de kaarten van Ground Zero uit te printen in het hotel. Wat een gedoe is dat zeg! De kaarten waren eigenlijk gratis, maar omdat we overal voor internet en het printen moesten betalen, zijn we daar een aantal dollars aan kwijtgeraakt. Naja, je moet er wat voor over hebben, denk ik maar zo. Dus, wij op naar Ground Zero met de metro. Komen we daar, rijd de metro niet! Hebben we twintig minuten staan wachten en toch maar besloten een andere lijn te nemen, omdat we konden wachten tot we een ons wogen. Omdat Ground Zero om 10 uur open ging, wilden we daar graag ook om 10 uur staan. Je mocht maximaal een half uur later aankomen, anders werd je niet meer binnen gelaten. Na veel geren en gehaast kwamen we aan om 10.25 uur, dus gelukkig hadden we het net gehaald! Alles is erg goed beveiligd daar, dus moesten we door een screening heen als op het vliegveld. Door de metaaldetectors en alles erbij. Eenmaal op het binnenterrein aangekomen zagen we twee mooie, grote watervalmonumenten op de plekken waar de Twintowers hebben gestaan. Je wordt er toch wel stil van als je dat zo ziet. Gelukkig heb ik mooie plaatjes weten te schieten, dus die herinnering is vastgelegd. Na even daar rondgekeken te hebben zijn we nog even in het memorialwinkeltje geweest. Daar zijn attributen tentoongesteld van spullen die gevonden zijn na de ramp, met verhalen erbij van nabestaanden. Ik werd er nog stiller van.

Na het winkeltje zijn we doorgegaan naar Rockefeller Center, waar je met de lift naar de bovenste verdieping wordt ‘gelanceerd' en waar je een prachtig panorama-uitzicht hebt van New York. Je had zelfs drie verschillende verdiepingen, waar je op iedere verdieping weer een ander stuk van New York kon ontdekken. Ook hier weer veel foto's gemaakt en van het uitzicht genoten. Melinda ging dit keer niet met ons mee, omdat ze er al geweest was met d'r ouders, drie jaar geleden. Ze voegde zich naderhand weer bij de groep. Rockefeller Center ligt dichtij Fifth Avenue, dus bezochten we dat ook maar meteen. Het is een erg lange straat waar van alles te beleven is. Onderweg kom je nog langs het beroemde ‘The Iron Building'. Dit gebouw is begin 20^ste eeuw gebouwd en ja, heeft inderdaad de vorm van een strijkijzer. Het is driehoekig, dus de hoekkamers/appartementen zullen wel erg klein zijn. Na nog even verder gelopen te hebben, kwamen we aan op Times Square. Heel vreemd, dat je van een relatief rustige straat in zoiets chaotisch beland. De neonletters en bewegende reclameborden schreeuwen om aandacht en overal mensen, waar je maar kijkt. Natuurlijk ook hier weer uitgebreid foto's gemaakt en alles op ons in laten werken. De winkels op Times Square zijn ook erg apart. Zo zijn we in Toy's ‘R Us geweest, natuurlijk een speelgoedwinkel voor kinderen, maar dit móet je gewoon gezien hebben. Ze hebben onder andere een bewegende dinosaurus bij de jongensafdeling, een groot nagemaakt barbiehuis bij de meisjesafdeling en een deel van de fabriek van Sjakie en de chocoladefabriek nagemaakt.

Na dit geweldige bezoek zijn we doorgegaan naar de M&M's winkel waar M&M's in alle kleuren te verkrijgen zijn, met alle denkbare verpakkingen eromheen. Ik heb niks gekocht, mij te duur voor een paar M&M's die toch hetzelfde smaken als het zakje wat je op de hoek bij Seven Eleven koopt. Ik vond de M&M's niet het interessantst in de winkel. Leuker waren de Amish mensen die vanuit de winkel hun ogen uit stonden te kijken naar Times Square. Ik had ze op tv gezien, maar nog nooit ‘in het echt'. Wat een contrast is dat zeg, mensen met traditionele kleding aan; waarschijnlijk kwamen ze van een heel rustig plattelandsdorpje in Amerika waar geen elektriciteit is en dan beland je in de gekke drukte van Times Square. Zo hebben we nog een aantal bekeken daar en hebben we onze ogen goed de kost gegeven. 's Avonds was het plan om met alle internationals samen te komen op Times Square om met z'n allen ergens te gaan eten op Times Square zelf. Toen we eenmaal samen waren gekomen, kwamen we er al snel achter dat dat niet ging werken, een groep van vijftien man tegelijkertijd laten eten. Dus zijn we weer opgesplitst en ben ik met de drie andere meiden in een Italiaans pizza restaurantje wezen eten.

Na de maaltijd hebben we weer Times Square bewonderd, dit keer was het donker en komen de lichtreclames goed tot hun recht. Dat is trouwens een groot verschil met overdag! Omdat de winkels hier 24 uur per dag open zijn (of in ieder geval tot heel laat), hebben we onze lol opgedaan in een Forever 21-winkel. Dit is een goedkope kledingwinkel voor meiden van onze leeftijd. De winkel had maar liefst vier verdiepingen en je kon er gemakkelijk in verdwalen!

Na een lange dag vol nieuwe indrukken en pijnlijke voeten had iedereen er na deze winkel eindelijk genoeg van en konden we terug met de metro, om vervolgens vanaf het metrostation nog twintig minuten te lopen, naar het hotel. Aangekomen in het hotel had ik er schoon genoeg van en viel vrijwel meteen in slaap, terwijl de rest nog vrolijk zat te beppen om me heen. Het kon me niets meer schelen, ik was moe.

De laatste en derde dag stond ik op met erg pijnlijke voeten en had ik besloten om met de Nederlanders mee te gaan, omdat ik het groepje waar ik al twee dagen mee was, een beetje zat begon te worden. Ik kwam er na het ontbijt echter achter dat ze als eerste naar Ground Zero wilden gaan en daar was ik juist al geweest! Dus het zou voor mij niet opschieten om met hun mee te gaan. We hadden afgesproken dat we elkaar die middag in Soho zouden treffen en dan kon ik met hun mee.

Dus toch maar 's ochtends met m'n ‘oude' groepje mee op pad gegaan. De derde dag begon met een metroreis naar Central Park, dat moesten we echt even zien voordat we New York zouden verlaten. Helaas was het die dag niet de mooiste dag van de week, met motregen de hele dag door. Central Park was aardig om te zien, veel mensen die aan het hardlopen waren. Ik wist geeneens dat je een speciale asfaltweg hebt rond Central Park waar je kunt hardlopen en fietsen. Dit is een stuk makkelijker dan alle wandelaars op de smallere paden door het park te ontwijken. Nou, met z'n vieren hebben we de helft van Central Park doorkruist en hebben we rondgewandeld en van alles ontdekt. Toen we op de helft waren, zijn we weer teruggegaan en hebben we een echte Amerikaanse hotdog bij een van de vele standjes gekocht. Niets bijzonders en het was zeker geen vuller voor de lunch!

Na Central Park zijn we naar de dichtstbijzijnde metro gelopen en reisden we af naar Soho. Het winkeldistrict van New York. Daar hebben we bij een heel grappig winkeltje met allemaal biologische producten, onze lunch gegeten. (Een muffin en een cakeje, de broodjes gezond waren 10 dollar!) Helaas moesten we dat staande doen, want er waren geen stoelen te bekennen daar. M'n voeten wilden eigenlijk wel wat rust hebben. Omdat we in Soho waren, kon ik eindelijk Linsey bellen en afspreken waar we zouden meeten. Helaas was m'n beltegoed van m'n prepaid telefoon bijna op, dus kon ik maar kort met haar spreken. Het kwam er op neer dat het niet lukte om de groep Nederlanders te vinden in Soho, dus ben ik na veel mokken toch maar met de Fransen weer meegegaan. We zijn even ergens in een winkeltje wezen kijken en heb ik nieuw beltegoed gekocht in een ander winkeltje. De aardige meneer van de winkel heeft het geprobeerd op m'n telefoon op te laden, maar na een kwartier lukte dit helaas nog niet. Ik heb daarom m'n geld teruggekregen en trof buiten de winkel een hoogst geïrriteerde Française aan. Ik kreeg weer een lading commentaar over me heen dat ik er te lang over deed en dat het enorm zonde van de tijd was.

Nou, mijn excuses aangeboden en weer verder gegaan. We zijn langs de universiteit van New York gelopen en door Greenwich Village. Daar hadden de auto's allemaal stuursloten, dus dan weet je wel in wat voor wijk je bent. Deze wijk had een Arc de Tiomphe, met uitzicht op Fifth Avenue. In de buurt zelf was niet veel bijzonders te zien, afgezien van heel veel oude huizen. Dus maar weer Fifth Avenue aangedaan, omdat we tijd over hadden en weer terug naar Times Square. Dit was niet mijn keuze, om drie keer in drie dagen tijd naar Times Square te gaan, maar goed. Op Times Square nog een aantal winkels bezocht. En heel Fifth Avenue afgelopen. Ik sjokte maar wat achter de anderen aan, ik kon echt niet meer. Het was achteraf beter geweest als ik in m'n eentje een stukje van New York had bewonderd, maar wilde de weg niet kwijt raken, dus ben daarom maar bij de groep gebleven. Na een tijdje zijn we met de metro terug gegaan naar het hotel, om onze bagage op te halen. Daar troffen we de hele groep aan. Gelukkig hoefden we dit keer niet te lopen naar de dichtstbijzijnde metrostop, maar kon een busje ons ernaar toe brengen. Shaquil, de New Yorkse jongen die ons de eerste dag had geholpen, begeleidde ons terug naar de bussen. Dat was nog een flink stuk lopen vanaf de metro trouwens.

Eindelijk, daar was de bus in zicht! In de bus lekker geslapen en na 3,5 uur waren we weer terug in Providence. Nu nog tien minuten gelopen en in bed gekropen. Wat een dagen waren dit geweest zeg! Met zowel leuke dingen als tegengeslagen, maar ik heb me erdoorheen geworsteld.

De volgende avonturen die ik heb beleefd zullen jullie trouwens in een andere blog te lezen krijgen, omdat het anders echt een boekwerk wordt!

Dank voor jullie aandacht :D

Liefs,

Marieke

School, Boston, Saint Patricksday

Hoi!

Het is weer tijd voor een blog! In de tussentijd heb ik absoluut weer veel meegemaakt, dus zal jullie weer vervelen met van alles.

Op dinsdag 13 maart had ik weer Advertising Campaigns en Imaging for Digital Media. Ik weet even niet meer wat we toen in de les hebben behandeld, maar goed. Die dag had ik toch maar besloten om m'n vak Print Design te laten vallen. Dus meteen de docente gemaild. Wist ik veel dat de laatste datum om je vakken te laten vallen de vrijdag ervoor was geweest. Nu kon het nog steeds wel, maar dan zou ik een onvoldoende op m'n cijferlijst terug zien. Na veel gedoe is het me een paar dagen later toch gelukt om het vak te laten vallen en ook zonder dat je er iets van terug ziet in m'n cijferlijst. Dus gelukkig een schade voor mijJ

De volgende dag had ik dus maar een vak te volgen, Creativity in Advertising. Omdat dit vak pas om 13.40 uur begint, kan ik iedere woensdag (hetzelfde geld voor de maandag) uitslapen. Heerlijk! Deze middag heb ik een fotoshoot gehouden met B, een Franse vriendin. De docent vond haar zo geweldig op de eerste foto's dat ie had aangekondigd dat ik nog veel meer foto's van haar moest maken omdat ze er uit ziet als een model. Gelukkig vond ze het niet erg om op de foto te gaan, dus dat was ook weer geregeld. En er zijn bovendien wel leuke kiekjes uit voort gekomen. Na de fotoshoot nog even met een honkbal voor Renaissance Hall overgegooid, omdat we zo graag willen softballen. Het begint echt te kriebelen bij me, je ziet hier zoveel mensen softballen/honkballen of in ieder geval mensen die aan het oefenen zijn, dat ik het ook zo graag wil! Nog even wachten tot vrijdag, dan kunnen we meetrainen met de club op Harborside.

Donderdag weer twee vakken gevolgd, dus vrij vroeg opgestaan. Helaas was ik donderdagnacht weer erg verkouden geworden en moest ik m'n neus weer honderdduizend keer snuiten op een dag. 's Middags tussen de lessen door kon ik toch nog wel wat leren in de bieb, ondanks dat ik helemaal gaar was van een slechte nachtrust. Na m'n laatste les van die dag had ik nog wat voor Mark gephotoshopt voor z'n stagebedrijf. (Ja, zelfs als ie aan de andere kant van de wereld zit, geeft ie me nog werkjes mee! ) Daarna snel naar het fitnesscentrum gelopen omdat we daar zouden meeten voor de New York-reis. Ja, dat horen jullie goed, we willen met z'n allen naar New York! Dat hebben we dus ook maar meteen geboekt in het bij zijn van bijna iedereen. Een hotelletje ergens in New York waar we met z'n zestienen heen gaan en wat maar 50 dollar voor twee nachten kost. Ben benieuwd wat we krijgen! Het zal wel lastig worden, met zestienen iets ondernemen. Dat wordt hoogstwaarschijnlijk verdelen in groepen en gaan met die banaan. Nu komen m'n New York boekjes goed van pas! Na het avondeten ben ik maar gaan slapen, want ik hield het niet meer uit met m'n gare neus en zieke hoofd. De anderen wilden dat ik meeging naar de Roxy, die discotheek, met weer een preparty erbij, maar dat aanbod heb ik toch maar vriendelijk afgeslagen.

Vrijdag is een vrije dag hier, dus ik had de hele dag nog voor me, maar had toch maar besloten om vroeg op te staan om samen met B te gaan softballen in Harborside. Aangekomen bij Snowden Hall, waar ik graag m'n ontbijtje verorber, zag ik dat je op vrijdagochtend pas om half 11 kunt ontbijten. Dat ging dus mooi niet door. Op Harborside aangekomen heb ik maar een muffin bij de Starbucks genomen. Dat noemen ze hier ontbijt. Stervend van de honger (ok, zo erg was het ook weer niet), heb ik me daarna met B aangemeld bij het softbalteam. Helaas was het het verkeerde team wat op dat moment aan het spelen was. Wel was er een gast die de ledenlijst bij zich hield, dus werden we op de lijst gezet en zouden we gesmst worden wanneer het team besluit te gaan oefenen. Omdat het gaat om het gemengde team van jongens en meiden, moeten ze zelf besluiten wanneer ze oefenen of een wedstrijd spelen. Ze hebben geen coach, maar wel een soort van aanvoerder. Het komt er op neer dat ze maar wat doen. Omdat we met z'n tweeën naar Harborside afgereisd waren, vonden we het zonde om meteen weer terug te gaan zonder te hebben gespeeld. Na een handschoen en een softbal te hebben geleend, hebben we een beetje overgegooid achterin het veld waar een ander team aan het oefenen was. Helaas begon het hard te regenen, dus zijn we maar weer weggegaan. Door mijn bar slechte conditie en omdat ik een verstopte neus had, merkte ik ook dat het oefenen niet echt fantastisch ging. Ik was half blij dat ik daarom geen training van een uur hoefde te doen.

Deze dag moest ik me ook inschrijven voor de zomervakken. Dus dat ook maar meteen gedaan, nu heb ik Organizational Behavior gekozen, Event Management en Media Relations. Blijkt dus dat je in de zomer een van de twee vakken een maand lang volgt in juni en de andere twee in juli. Helaas zijn het allemaal ochtendvakken waar je om 8 uur 's ochtends al in de schoolbanken moet zitten en heb je maandag tot en met donderdag les. Dit omdat een vak wat normaal tien weken duurt, nu in vier weken gepropt wordt. Dat zal wel wat worden dan, moet je huiswerk maken wat de volgende dag meteen af moet zijn.

's Middags ook nog naar de mall gegaan om voor de volgende dag groene spullen te kopen. Heb een aantal leuke accessoires weten te vinden! 's Avonds hebben we een erg vermakelijk verjaardagsfeestje gevierd van onze Duitse uitwisselingsstudente die 21 jaar werd. Cupcakes gekocht, een blije roze tiara voor op d'r hoofd en een ballon met helium waar ‘Happy Birthday' op stond. Ook gezongen voor d'r terwijl we met z'n allen in de pub stonden. Daarna gefeest tot in de late uurtjes.

De volgende dag moesten we om half 11 paraat staan om bij hetzelfde café kaartjes te kopen voor die avond voor de blockparty die daar in de straat gehouden zou worden. Natuurlijk omdat het zaterdag Saint Patricksday was. Ik heb echter m'n kaartje door iemand anders laten halen, omdat ik een beetje een kater had. Die dag niet veel bijzonders gedaan, maar wel rond vijf uur weer de stad in gegaan om ons aan te melden bij de blockparty. Schijnbaar hadden zich tweeduizend mensen aangemeld om daar een feestje te komen vieren. Het was dus nogal druk. Het feest vieren wilde die dag niet echt lukken, ik merkte aan de internationals dat ze het niet zo leuk hadden. De Amerikanen zelf hadden daar geen last van en dronken nog een groen biertje om de dag te vieren. Na drie uur, dus rond acht uur in de avond, hadden we het wel weer gezien en zijn we terug naar onze dorms gekeerd. Jammer dat het zo tegenviel, maar niet getreurd, ik had nog een dag weekend!

De volgende dag vroeg opgestaan, want het was tijd om naar Boston te gaan om de parade van Saint Patricksday te zien. Om 9.15 uur de Peter Pan bus (jaja) gepakt naar Boston. Eerst wat sightseeing gedaan in Chinatown toen we daar aangekomen waren, hebben daar ontbeten/geluncht en zijn daarna vertrokken naar de straten waar de parade gehouden werd. We kwamen toevallig aan op het startpunt van de parade, dus besloten we maar om daar een plekje uit te zoeken. Al gauw kwamen we erachter dat de parade niet vanuit één straat begon, maar vanuit drie straten begon en wij precies op dat punt stonden waar de parade samenkwam. Kwam er op neer dat we een straat niet konden zien, omdat er zoveel publiek voor stond. Naja, we hadden het slechter kunnen treffen. In de parade kwamen vooral veel oorlogsvoertuigen voorbij met veteranen erop. En tevens kwamen er veel bands voorbij met kids van een of andere universiteit.

Na de parade zijn we verder gaat sightseeën in Boston, natuurlijk te voet. Met m'n kaartje en m'n Bostonboekje in de hand, hebben we zo een vooraf aangegeven route gevolgd door een wijk in Boston. De ene helft van de groep besloot een andere route te nemen dan ik met nog twee Franse meiden, maar dat was niet erg. 's Avonds hadden we elkaar weer terugvonden op het trein/busstation om weer met de Peter Pan bus terug naar huis te gaan.

Maandag had ik weer maar een vak te volgen en kon ik lekker uitslapen. 's Middags even bij de studenten service geweest om er zeker van te zijn dat ik het vak Print Design kon laten vallen. Volgens mij heb ik deze dag niet veel bijzonders gedaan. Moest wel 's avonds de badkamer schoonmaken, daar hebben we hier een speciaal roostertje voor gemaakt. Werkt wel goed, als je ziet hoe de badkamers van anderen er uit zien. Na het schoonmaken nog een paar uurtjes geleerd voor m'n toets voor de volgende dag.

Dinsdag had ik een toets van tien vragen. Ook al had ik goed geleerd, op de een of andere manier lukte het niet echt om ‘m goed te maken. Gelukkig telde deze toets niet mee voor je eindcijfer. Opdrachten maken gaat me hier wel goed af. Ik merk dat het leren hier nogal stroef gaat. Moeilijke teksten in boeken en dan ook nog eens in het Engels. Na de toets heb ik even wat het heerlijke weer hier kunnen genieten. Deze week is het maar liefst 20 tot 25 graden met veel zon! Ben er erg blij mee. Eindelijk een zomergevoel, terwijl het gisteren pas officieel lente was.

's Avonds na het eten nog even naar de bieb gegaan om aan een opdracht te werken en rond tien uur kon ik eindelijk naar huis.

Hehe, wat een getyp, krijg er gewoon lamme armen van. Nou, ik heb jullie weer even op de hoogte gebracht en zal de volgende keer vertellen over mijn New York-avontuur.

Houdoe!

Marieke

Zoveel te doen, zo weinig tijd

Haii iedereen!

Het is alweer 11 dagen geleden dat ik voor het laatst iets heb geschreven in m'n blog. De tijd vliegt hier (komt ook door de zomertijd die hier gisteren is ingegaan) en ik heb nauwelijks een moment gehad waarop ik even rustig kon zitten om m'n lange blog te kunnen schrijven.

Vorige keer schreef ik over de introductielessen die we zouden krijgen. Ik ga gewoon verder waar ik was gebleven, op 2 maart. In de eerste week ben ik wel vier keer naar de mall geweest, omdat we natuurlijk nog 'vakantie' hadden. Deze mall vind ik al groot, al hoorde ik van de locals dat dit nog een kleintje is hier.

Op vrijdag kregen we een presentatie over wat ons de komende tijd te wachten staat. Een van de dingen waar ze het over hadden was, dat je als internationaal student in verschillende fases terecht zult komen. De eerste zal de 'honeymoonphase' zijn. Daarin is alles nog leuk en geniet je van alles en is er niets fout.

Na die meeting hadden we weer een meeting in 'The International Centre', waar er volop pizza voor ons klaar stond. Heel veel pizza, de pizza's waren ongeveer een meter breed en ze hadden iets van 14 dozen. Onder het eten heb ik vele contacten gemaakt, waaronder nog meer Fransen, een aantal Chinezen en een aantal Zuid-Koreanen leren kennen. Daar ging de hele meeting ook om; mensen leren kennen.

Bij die meeting was ook een Nigeriaanse jongen die meteen op de foto met ons wilde. (Nikki, Linsey en ik). 's Avonds wilde die jongen met z'n Nigeriaanse vriend met ons uit eten. Dat maar gedaan, omdat we toch al bezig waren zoveel mogelijk contacten op te doen. Het werd uiteindelijk een fiasco, de jongens waren aardig, maar die vriendwas zo overdreven en het was allemaal erg genant. Dus we wisten ze op de een of andere manier toch nog af te wimpelen en kwamen we ze helaas de dagen erna nog vaak tegen.

Deze dag kwam m'n roommate in m'n kamer verhuizen. Ze komt uit Frankrijk. Schijnbaar zijn er net zoveel Franse als Nederlandse uitwisselingsstudenten hier naar toe gekomen en stoppen ze die allemaal bij elkaar. Is niet erg, want ze is erg aardig en gemakkelijk.

Op zaterdag, de dag dat er niks op de planning stond, kon ik natuurlijk niet uitslapen door het tijdsverschil, dus werd ik wakker om zes uur. Fijn. 's Avonds weer gaan eten in Snowden Hall, iedere keer ontmoeten we elkaar, de internationals, bij het eten om bij te kletsen en afspraken te maken over wanneer we nu weer gaan feesten.

Op zaterdagavond wilden we voor het eerst uitgaan in Providence. Helemaal opgedoft en al stonden we bij de club, tot Nikki niet werd toegelaten omdat ze nog geen 21 was.Bummer! Dus toen maar met z'n drieeen naar Renaissance Hall terug gelopen en hebben we ons eigen feestje gemaakt op Nikki's kamer.

De dag erna werd ik wakker met enorm opgezwollen, rode ogen en voelde ik me helemaal niet lekker. Omdat ik ook al sinds aankomst enorm verkouden was, was dat dubbele pret. Toch moest ik een keer ontbijten, dus ben ik maar weer gaan reizen van plek A naar B. De rest van de groep zou die dag naar het zuiden van Providence gaan voor wat touristische activiteiten.

Ik besloot om met een paar mensennaar de Walmart te gaan, om daar m'n eerste Walmart inkopen ever te gaan doen. Ook al voelde ik me niet echt lekker, ik had toch spullen nodig. Na de Walmart heb ik mijn tweede 'ambassodor' ontmoet bij de Starbucks van de school, samen met een Frans meisje. Het is een Zweedse jongen die hier vier jaar naar school gaat. Ambassadors zijn bedoeld om je informatie te verschaffen over dingen in Providence of over de school waar je nog weinig van af weet. Na die meeting heb je ze eigenlijk niet echt meer nodig.

Maandag zijn we gezamenlijk gaan sporten, na het ontbijt. Met m'n nieuwe sportschoenen de loopband uitgetest. Het was niet zo'n succes, aangezien ik nog steeds zwaar verkouden was en een rood oog had. Die dag was ik erg moe.Ik merk wel dat het ritme hier heel anders ligt dan in Nederland, je moet alles zo goedmogelijk plannen, omdat je niet even kan eten en weer terug kan gaan naar je dorm en visa versa.

Deze dag ook m'n andere appartementgenoten ontmoet, een meisje vanuit New York/ Dominicaanse Republiek en het andere meisje vanuit Zuid-Amerika. Ze lijken nog steeds erg Amerikaans, naar mijn mening. De meiden doen echt hun eigen ding en bemoeien zich niet met ons. Ik had eigenlijk anders verwacht van Amerikanen. Ik hoor dit steeds vaker van internationale studenten die hier langer zitten: omdat je zo'n korte tijd hier zit, en zij maar tot en met mei les hebben, nemen ze niet de moeite om je te leren kennen.

Dinsdag had ik m'n eerste les! Dat was Advertising Campaigns, met een stel internationale studenten, waaronder twee andere Nederlanders. Na de les heb ik meteen de verplichte boeken gekocht, deze kun je in de boekenwinkel van Johnson & Wales kopen. De boeken kun je aan het einde van het trimester weer verkopen, en zo krijg je een deel van je geld terug. Diezelfde dag had ik nog een ander vak: Imaging for Digital Media. Iedereen was zo stil en verlegen in de klas. Niemand durfde contact met elkaar te leggen. Dat ben ik echt niet gewend in Nederland. We kregen meteen een huiswerkopdracht, waarbij we portretten moesten fotograferen. 's Avonds zijn we met veel internationals een drankje gaan doen in een lokale Ierse pub, O' Sullivans. De foto's hiervan kan je op Facebook vinden:D

Op woensdag had ik m'n andere twee nieuwe lessen, Creativity in Advertising en Print Design. Bij het eerste vak gaat het vooral om Advertenties en merken. Hoe maak je advertenties en wat is de gedachte achter reclames? Lijkt erg op het eerste vak wat ik volg, Advertsing Campaigns. Ik haal ze ook steeds door elkaar. Bij Print Design gaan we uiteindelijk een poster ontwerpen in Photoshop en In Design, ik heb nog nooit gewerkt in In Design, dus ik heb geen idee of deze lessen gaan werken voor mij.

Donderdag kregen we een klein proefwerkje, waarbij de behandelde stof in de les werd getoetst. Dat vind ik echt vervelend hier, omdat je twee keer les hebt in een week, moet je voor de volgende les meteen iets gedaan hebben. Je kan er geen week over doen, maar slechts een dag. Die dag ook eindelijk m'n telefoon weten te fixen bij de winkel waar ik 'm gekocht had. Ik heb twee uur!! aan de telefoon gehangen in de winkel, omdat ik werd doorverbonden met een of andere klantenservice. Uiteindelijk is dit allemaal goedgekomen na ruim een week van proberen. Hehe, eindelijk een werkende Amerikaanse telefoon!

Die avondeen voorfeestje gedaan met alle internationals, in de kamer van Florian. Dat was de Franse jongen waar ik het in m'n vorige blog over had. Het was erg gezellig! Ook deze foto's zijn op Facebook te bewonderen. :) We besloten om naar de club 'Roxy' te gaan. Dat was de eerste echte cultuurshock. De meiden daar zijn echt als sletten verkleed, met korte rokjes en extreem hoge hakken. Sommigen hebben zelfs geen ondergoed aan! De manier van dansen spreekt me ook niet echt aan, ik houd het maar bij m'n wat minder wulpse bewegingen uit Nederland. Om precies 1.00 uur gingen de lichten aan en werden we naar buiten gebonjourd. Zelfs op straat mocht je niet stil blijven staan van de politie.

Vrijdag lukte het me voor het eerst om goed uit te slapen. Deze dag niet veel bijzonders gedaan, maar toch druk bezig geweest met van alles en nog wat.'s Avonds weer uitgegaan in O' Sullivans, wat een erg leuke avond was!

Zo fanatiek dat Nikki, Linsey en ik zijn, hadden we afgesproken om op zaterdagochtend te gaan sporten. Natuurlijk lag ons bedje veels te lekker na die avond stappen, dus sloegen we de sportactiviteiten maar over. Iedereen ging lunchen in Snowden Hall, ik werd daar helaas te laat voor wakker, dus besloot ik mijn eerste ervaring bij de Dunkin' Donuts op te doen. Wat hebben ze daar lekkere warme chocolademelk zeg! En de broodjes zijn ook erg lekker:DDe zaterdag was ook wel een relaxt dagje waar ik wat dingen voor mezelf kon doen.En deze dag kon ik eindelijk m'n was voor een gedeelte doen. Ook dit werkt heel anders dan in Nederland. Ik was niet de enige die niet wist hoe een wasmachine werkte! :) 's Avonds ging weer iedereen op stap, de ene helft naar een huisfeest, de andere helft naar O' Sullivans. Ik had even geen zin meer om uit te gaan, dus ben ik maar in m'n bed gekropen.

Ik werd de volgende dag wakker gebeld door Nikki met de vraag hoe laat het was. Door de ingan van de zomertijd hier op 11 maart, was het nogal verwarrend. Die dag wezen sporten, eindelijk hoefde ik m'n neus niet meer zo vaak te snuiten en m'n rode ogen waren ook voorbij.Na het sporten hebben we met z'n drieeen geprobeerd de was te doen.Wat een gedoe was dat zeg! Kwam er op neer dat de was die gedraaid werd, niet schoon was en de en droger niet goed droogde.

En uiteindelijk heb ik vandaag weer twee vakken gevolgd, waarvoor ik tonnen huiswerk heb opgekregen. Misschien toch maar een vak laten vallen, omdat ik hier niet alleen maar ben om huiswerk te maken, maar vooral ben om hier lol te maken.

Ook nog met Berangere naar Harborside gegaan voor de tweede keer, omdat we graag in het gemengde softbalteam willen spelen. Iedere keer is er iemand niet aanwezig, dus moeten we een andere dag terugkomen. Waarschijnlijk kunnen we vrijdagochtend meteen meespelen.

Hopelijk hebben jullie het volgehouden tot en met hier, ik heb het verhaal al erg ingekort! Mocht je nog vragen hebben over mijn belevingen hier, mail me dan of skype met me!

Liefs,

Marieke

De eerste dagen

Hai iedereen!

Waarschijnlijk hebben jullie al het een en ander gelezen op m'n Facebook pagina, bij deze beschrijf ik de hele reis gewoon nog een keer!

Nadat ik op Schiphol afscheid had genomen van de leukste vrienden van de wereld, begon het avontuur. Bij de douane namelijk al. Ik had helemaal niet opgelet bij het inpakken van m'n handbagage of ik aan de regels voldeed voor Amerika. Ik had gewoon een etuitje met spulletjes erin gestopt, met een schaar. Dat kon natuurlijk niet, dus ik werd er mooi tussenuit gehaald. Inleveren die schaar. Naja, na het scharengedoe konden we met z'n drieeen, Linsey, Nikki en ik, naar het vliegtuig dat voor ons gereed stond: die van Icelandair. Op eenderde van de reis hadden we een tussenlanding op het vliegveld van Reykjavik. Het vliegveld zag er vrij verlaten uit, maar wel mooi. Omdat we al snel weer moesten boarden, hadden we maar iets van een uur de tijd om even te zitten en te genieten van het IJslandse landschap. Dat was overigens niet zo heel spannend, een dorre vlakte waar wonder boven wonder geen sneeuw lag.

Nadat we in ons tweede vliegtuig waren gestapt, kon de rest van de reis beginnen. In allebei de vliegtuigen kon je zowel series kijken, als films. Erg relaxt dus. En af en toe genieten van het prachtige uitzicht waar we overheen vlogen. De bovenaanzichten van Groenland, Canada en een stukje Noord-Amerika mocht ik aanschouwen. Prachtig en ruw landschap, wat voor zover ik het kon zien, niet bewoond was.

Na de aankomst op Boston Logan Airport, moesten we in de rij gaan staan bij de douane daar voor de mensen die niet-immigranten zijn. Die rij heeft 1,5 uur geduurd en toen we eenmaal aan de beurt waren, werden we met een formulier teruggestuurd, want dat moesten we eerst invullen. Gelukkig konden we na het invullen direct weer naar de douanebeambte toe en moesten we natuurlijk onze vingerprints laten registreren en werd er zelfs met een webcam een foto van je gemaakt. Omdat de rij zolang duurde, hadden medewerkers van het vliegveld onze koffers al van de band afgehaald en op een trolley gezet. Ze stonden er gelukkig netjes naast te wachten tot we terugkwamen.

Om half 8 zou de Peter Pan bus van het vliegveld naar het centrum van Providence vertrekken. Het was inmiddels al half 8 (Amerikaanse tijd) geweest door de lange wachtrij, maar gelukkig kwam de bus wat later en konden we meteen instappen. Anders hadden we namelijk twee uur erop moeten wachten. Die busreis leek ook eeuwig te duren, omdat we zo ontzettend moe waren. De eerste dingen die me opvielen toen ik uit het raam keek, was dat je overal Dunkin' Donuts zag en dat de huizen inderdaad allemaal van houten planken gemaakt zijn.

Aangekomen in het centrum van Providence bij Kennedy Plaza, konden we meteen een taxi nemen naar het Reddissin Hotel. Dit hotel ligt iets buiten Providence en is van Johnson and Wales zelf, de school waar ik naar toe zal gaan. Aangezien je daar ook de studie'hospitality managment' kunt doen, runnen studenten dit hotel. Het hotel was best luxe, per kamer twee tweepersoonsbedden waar per bedéén persoon mocht slapen en dat allemaal op kosten van JWU!

De volgende dag konden we door middel van het verkregen voucher ons ontbijt ophalen. Een muffin met chocolade. Dat was van Starbucks, want dat zit in het hotel. Aha. Ik dacht dat het wat meer zou zijn, maar dat was het toch echt. Beetje een tegenvaller, maar ik kon het wel overleven.

Om 8 uur 's ochtends was het na het 'ontbijt' verzamelen in de lobby van het hotel, waar alle internationale studenten die de avond ervoor waren aangekomen, met een busje naar het international office werden gebracht. Het viel ons meteen al op dat er wel erg veel Chinese studenten bij zaten, later zouden we nog veel meer Chinezen tegenkomen.

Bij het international office aangekomen, kregen we meteen een welkomstpraatje en natuurlijk moest je weer formulieren invullen waarbij je verklaarde dat je aan de regels zou voldoen. Daarna met z'n drieeen in een keer de huur betaald voor de eerste drie maanden en het 'meal plan' betaald. Daarvan kan je drie keer per dag, vijftien maaltijden per week eten. We komen er nu al achter dat je niet zomaar makkelijk drie maaltijden per dag kunt eten, omdat onze dorm/verblijfplaats voor studenten, 1,5 kilometer van de eetgegelegenheden van studenten af ligt. Gisteren hebben we alles gelopen vanaf onze dorm, omdat we nog niet goed wisten hoe het bussensysteem hier werkte. Het blijkt dat je met je studentenpas alles kunt hier. Als je die kwijtraakt, heb je echt een probleem. Je kunt er gratis mee met de schoolbus die je van de ene dorm naar de andere brengt, je kunt ermee met de normale bus gratis door heel de staat reizen, je kunt er mee eten, (daar heb je dus wel voor betaald), je kunt korting krijgen bij vele winkels en hiermee kun je ook gratis sporten en dingen in de bibliotheek gratis mee uitprinten.

Veel beter dan in Nederland geregeld dus. Overal waar je hier op straat kijkt trouwens, zie je het logo van Johnson & Wales staan. Vooral in de binnenstad zie je overal gebouwtjes en busjes en bij iedere vestiging kun je weer andere dingen regelen. Zo zijn we gister van hot naar her gerend om bij de ene vestiging je pasje te laten maken, bij de andere je gezondheidsformulieren in te leveren, weer bij een ander gebouw moet je zijn om te kunnen sporten en buiten het centrum van de stad moeten wij zijn om te kunnen slapen.

Omdat er in eerste instantie bijna niets in je kamer staat, moesten we gisteren ook beddengoed kopen. Dat hebben we bij Maci's gedaan, een ontzettend groot warenhuis. Vandaag ook weer vanalles gekocht daar, omdat je zoveel nodig hebt in je dorm. En dat alles heb je maar vijf maanden nodig! Ik ben nog steeds niet klaar met de nodige spullen kopen, dus ga denk ik morgen nog een keer terug om weer inkopen te doen.

Ik heb op dit moment in m'n kamer nog geen roommate, die kan nog wel komen denk ik. In de kamer naast mijn kamer slaapt wel een meisje. Ze is er alleen niet, omdat het deze week vakantie is voor de Amerikanen. Een beetje eng is wel dat er vandaag iemand in m'n kamer is geweest, terwijl ik de hele dag weg was. Ik zag dat er een aantal spullen zijn verplaatst.

Nikki, Linsey ik zittenalledrie in hetzelfde gebouw: RenaissanceHall. Nikki zit aan de andere kant van de gang, we zitten allebei op de begane grond. Linsey zit op de negende verdieping. Zij heeft een prachtig uitzicht, ik heb helaas uitzicht op een grijze muur. Wat niet was verwacht is dat we een keukentje hebben waar we zelf kunnen koken, we hebben zelfs een vaatwasser. Eigenlijk was mijn voorkeur uitgegaan naar een andere hall, deze zaten echter vol, dus werden we met z'n drieeen overgeplaatst naar de Renaissance Hall. Ik ga het in m'n kamer nog een beetje opvrolijken, want die witte muren en tl-lichten vind ik maar niks.

Over vandaag: we hebben rond 11 uur ontbeten in het restaurantje van de school. Ook weer gelopen, zodat we de weg snel uit ons hoofd kunnen. Om 1 uur hadden we een korte rondleiding, zodat we weten wat je bij elk van die verschillende JWU-gebouwen kunt doen. Er is natuurlijk ook een winkeltje waar je je schoolboeken kunt kopen/huren en waar je o.a. sweaters van JWU kunt kopen. Dat ga ik binnenkort echt doen, ze zijn geweldig!

Na de rondleiding hadden we een presentatie in weer een ander gebouw waar door internationale studenten en een docent werd uitgelegd hoe de lesmethoden werken daar op school. Die zijn vrijwel hetzelfde als bij mij op Inholland in Nederland, maar is voor die vele Chinezen die hier naar school gaan, wel een cultuurschock. Zo kun je in China niet tijdens de les vragen stellen, maar moet je dat na de les doen. Op JWU en in Nederland mag dat gewoon tijdens de les. Ook hoorde ik verhalen dat studenten gerust in hun pyjama naar de lessen gaan en op sloffen. Bij sommige docenten wordt dit getolereerd, bij sommige niet. Ik moet het nog zien.

Ik heb al vele internationale en Amerikaanse studenten ontmoet. Gisteren hebben een franse jongen ontmoet, die ook in Renaissance Hall verblijft, en die ons een beetje wegwijs kon maken in de stad. De Chineze studenten komen hier vaak voor een heel schooljaar studeren of doen hun gehele bachelor hier. Dus vier jaar.

Ondertussen hebben we vandaag ook al de vier andere Inholland-studenten ontmoet die een dag eerder dan ons waren aangekomen hier in Providence. Zij verblijven in de Halls naast de eetgelegenheid en zitten dus ook middenin de stad. Volgens mij komt morgen de laatste persoon van Inholland naar Providence toe.

Volgende week dinsdag hebben we voor het eerst les: ik ben benieuwd! In de dagen er tussen hebben we nog een aantal introductielessen die je wegwijs maken in het systeem hier. En genoeg tijd heb je om te shoppen! Ik heb inmiddels al aardig wat uitgegeven, maar dat is normaal de eerste dagen, als je de nodige dingen in huis moet halen.

Zo, ik vind dit voor eventjes weer genoeg, zodra ik er de tijd voor heb en er weer zin in heb, plaats ik m'n volgende blog weer!

Groeten, een erg vermoeide Marieke met een jetlag.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marieke

Inpakken en wegwezen

Hai iedereen,

Dit is de eerste weblog die ik ooit heb geschreven en dit is tevens de eerste keer dat ik voor zo'n lange tijd op reis ga. Met een goed doel: ik kom veel wijzer terug!

Ik ben druk bezig vandaag met m'n koffers inpakken en de laatste dingen voor vertrek te regelen. Dan is het morgenochtend toch echt zo ver: ik vertrek naar Amerika! En wel om 10 voor half twee. Samen met twee andere studiegenoten zit ik in het vliegtuig. We zullen een tussenlanding maken in Reykjavik, waar we voor anderhalf uur het prachtige IJsland mogen aanschouwen. Daarna op naar een ander vliegtuig, waar we ons de rest van de vliegreis in onze stoelen kunnen nestelen.

Erg bedankt voor de aandenkens aan Holland, die ik afgelopen zondag heb gekregen! Ik zal ze meenemen en laten zien:D

Voor nu laat ik het hier even bij en ga verder met m'n voorbereidingen. Jullie horen nog van me!